Steentjes in IJsland

Dag 12 van onze reis brengt ons van Patreksfjordur, waar nog steeds niets te doen valt, naar Snæfellsnes. Deze keer niet enkel met de auto, maar ook met de boot!

Die laatste is pas om 18u, dus ervoor valt wel wat tijd te verdoen. 1e activiteit: Latrabjarg, en de weg erheen. Onderweg ernaartoe eens wat fauna in plaats van flora! Eentje maar hier, waren het er twee, dan was het een Nederlandse voetballer.

Na het vliegtuigwrak op het strand, nu ook een bootwrak. Ook best fotogeniek en een van de weinige dingen die je zomaar op strand kan fotograferen zonder scheef bekeken te worden.

Vanaf hier wordt de weg wat lastiger, de route naar Látrabjarg is niet bepaald geasfalteerd en brengt ons over het bergachtige binnenland.

Waarvoor we wel beloond worden.

Ook al gaan we straks nog naar een ander strand, dat houdt ons niet tegen om onderweg ook wat zeezichten mee te pikken.

Dan Látrabjarg zelf. Naast het meest westelijke punt van IJsland, en bij uitbreiding ook Europa (u leest het goed: Groenland wordt blijkbaar bij Amerika gerekend), zijn dit ook imposante kliffen. Tot 440 meter hoog bovendien.
Deze kliffen zijn ook de broedplaats voor diverse vogelsoorten, waaronder de papegaaiduiker. Hiervoor hebben we jammer genoeg het verkeerde seizoen gekozen, en de kliffen zijn vandaag prachtig, doch kaal.

De IJslandse toeristische dienst laat ons wel zeer behulpzaam zien hoe zo'n papegaaiduiker eruitziet.

Zo kunnen we, als iemand vraagt of we er een gezien hebben, zonder blikken of blozen ja knikken, en snel het onderwerp veranderen.

Op naar het eerdergenoemde strand dat er van ver mooi uitziet.

En van dichtbij ook.

Van daar is het op naar de ferry en tot ziens aan de Westfjorden. Een laatste blik terug levert nog een mooi zicht van de uitlopers van het schiereiland.

En dan varen we weg.

Met een tussenstop aan Flatey eiland...

... waar we ook een schattig kinderformaatje container afzetten...

... varen we verder naar Snæfellsnes. Wanneer we aankomen is het al ruim 21u, en donker. Voor vandaag blijft Snæfellsnes voor ons nog een mysterie. Een halfuurtje rijden brengt ons naar ons voorlaatste verblijf.

Vandaag vertoeven we een dagje in de Westfjorden. Geologisch het oudste deel van IJsland, geografisch het grilligste, en demografisch het dunst bevolkte. De wegen volgen hier de glooiingen van de natuur en slingeren dus ofwel langs de rand van een fjord, of over een bergpas. Grote afstanden afleggen is dus niet evident. Buiten de fjorden zelf, een grote attractie op onze weg naar Patreksfjordur: Dynjandi, een waterval!

De reis ernaartoe is alvast niet te vergeten: de het ene na het andere zicht op de fjorden maakt een interessante rit. Aarden wegen langs steile afgronden ook.

Dan Dynjandi, die ook nog een paar kleinere broertjes en zusjes heeft langs hetzelfde wandelpad.

Maar zelf wel duidelijk de grootste is: een mama en papa geven hier duidelijk de schaal aan.

We vervolgen hierna onze weg naar Patreksfjordur, een dorpje waar volgens Trotter absoluut niets te beleven valt. Niet erg, want de weg erheen is meer dan mooi genoeg.

Eens aangekomen blijkt het stadje zelf inderdaad beperkt toeristisch potentieel te bezitten. Eten doen we dus in het hotel, lam, vis en zowaar tagliatelle, allemaal zeer lekker.

Een nieuwe dag, een nieuwe zieke! Mama is er net ongeveer door als nu papa niet zo vlot het bed uit raakt. Gelukkig vandaag niet te heel veel op het programma: de rit naar ons verblijf in Drangsness is vrij lang en niet te vaak onderbroken.

De eerste stop is eens iets nieuws, Borgarvirki. Dit is een eeuwenoude vestiging (volgens sommige bronnen 11e eeuws) op de top van een van de hogere heuvels in de omgeving. De heuveltop, die sowieso al vrij steil is (basalt uiteraard), is rondom verstevigd met muren van gestapelde stenen.

Best veilig, en in het zonnetje dat schijnt als wij er zijn ook best aangenaam. Maar ze zouden er wel eens mogen vegen.

De volgende attractie op onze rit is ook een speciale. Na heel lang rondrijden op onze IJslandse safari spotten we eindelijk een van de big 5: de neushoorn.

Volgens vanverre.nl liggen neushoorns overdag wanneer het warm is normaal te slapen in de schaduw van bomen of struikgewas, dan zijn ze moeilijk te vinden. Als het 's avonds wat koeler wordt, gaan ze op weg naar het water. We hebben dus wel heel veel geluk deze op het middaguur te hebben kunnen spotten.

Onze verdere reis zijn de stops beperkt tot hier en daar prachtige beelden van de fjorden die we passeren.

En hier en daar toch een teken van beschaving.

Onze rit eindigt in Drangsness in de Westfjorden, de dunst bevolkte regio van heel IJsland. Drangsness, een van de grotere agglomeraties, telt wel 3 straten.

Laatste ontbijt in Myvatn en we zijn weer op de baan. Vandaag op het programma: Akureyri, de tweede grootste stad van IJsland.
Maar uiteraard eerst een snelle stop voor de verplichte waterval van de dag, Goðafoss:

En dan zijn we in Akureyri, waar ze fan zijn van kleurrijke huisjes...

... of voertuigen...

... of bloemen!

We eten er ook snel een soepje, en dan weer op weg! Of toch bijna!

Na een klein eilandje van bevolking, duiken we weer helemaal de natuur in. Over prachtige passen die iets te wijds zijn om echt fotogeniek te zijn. Vandaar hier geen foto's. Maar denk gerust even aan prachtige, wijdse bergpassen.

En dan zijn we weer aan de kust, die zich wat meer leent tot amateurfotografie.

We passeren ook aan een van de belangrijkere gebeurtenissen in het plattelandse IJslandjaar: het bijeendrijven en herverdelen van de paarden.

Ons huisje voor vanavond bereiken we vrij vroeg, en hier koken we zelf, wat ons de kans geeft om nog een wandelingetje te doen tot aan de haven...

... en in de avondzon op het terras een aperitiefje te consumeren.

Op tv niets dan nieuws en IJslandse shows. Maar dat is niet zo erg. Buiten is er een betere show.

Laatste volledige dag in Myvatn! Vandaag maken we een rondrit tot aan de noordkust. Met 66.2°N waarschijnlijk het noordelijkst dat we deze reis zullen raken.

Eerste stop: Dettifoss (east side). East side omdat dat ons de kans geeft om de ophanging van onze auto nog eens te testen.

Dettifoss ligt aan de rivier Jökulsá á Fjöllum, die even verder haar eigen canyon graaft, op momenten tot 1 km breed.

Dettifoss zelf is in Europa na de Rijnwatervallen de krachtigste waterval. Dat kan je vooral horen, maar ook zeker zien.

Wat verder aan dezelfde rivier zijn er nog wat impressionante basaltsculpturen te vinden.

En in een beschut hoekje van de canyon ook een oase van groen.

Dan verder naar Husavik, een vissersstadje.

Met onderweg al wat zichten op het volgende schiereiland...

... en verwarmde en verlichte serres!

Als al je stroom groen is, kan dat allemaal zomaar. Fun fact: IJsland is na Spanje de grootste bananenproducent van Europa.

Uiteindelijk keren we terug naar Myvatn. Als laatste bezoeken we Grjótagjá. Waar het water zogezegd te warm is om te baden. 42° lijkt mij nochtans perfect aan het einde van de dag.

Mama voelt zich vanmorgen niet zo top. Dus na het ontbijt beslist ze het een dagje kalm aan te doen in het hotel, nu we eens meer dan 1 nacht op dezelfde plek slapen. Papa en ik doen een aantal wandelingen in de buurt van Myvatn.

Op weg naar de eerste passeren we een van de vele geothermische centrales. Fijn weetje: IJslands elektriciteit is nagenoeg 100% hernieuwbaar:
27% geothermisch en 73% hydro-elektrisch.

Dan snel over naar het stappen.
Krafla lavaveld en Viti krater.
Koude dag, kan ik je verklappen:
Aan Viti is er rijm, dat smelt wel later.

Dan over naar Krafla, waar we aan het begin snel nog getrakteerd worden op wat zwavelgeur.

Hier is het landschap sinds midden vorige eeuw bedekt met een laag pikzwarte gestolde lava. Een onaards zicht bij momenten.

Dan terug richting hotel om eens te checken hoe het gaat met mama. Niet top, ook de namiddag zal het met 2 te doen zijn.
Onderweg ook nog de lokale variant op de Blue Lagoon.

In de namiddag is het al een stuk warmer. We begeven ons richting Dimmuborgir en Hvjerfall. Opnieuw respectievelijk een lavaveld en een krater.
Hvjerfall is een van de opvallendste kraters in de hele vallei, pikzwart en zo'n 150m hoog aan de rand, is hij al van ver te zien.

Omdat we geen watjes zijn, kiezen we de uitdagende klim.

Boven worden we beloond met een zicht op de 1 km brede krater en lake Myvatn

Dan terug richting Dimmuborgir, waar vulkanische activiteit verticale pilaren en andere vormen creëerde.
Een daarvan een fotogeniek oog, dat gepaard kan worden met een fotogenieke papa.

De avondzon combineert hier goed met de bossen tussen de lavasculpturen.

We eindigen de dag met een rit rond Myvatn, wat ons nog een paar mooie beelden levert.

Opnieuw een dag met een iets langere rit en wat minder tussenstops. Wat ons natuurlijk niet tegenhoudt van hier en daar onderweg wat snips te snappen.

De eerste echte stop is Stuðlagil. Een canyon gevormd in lagen vulkanisch basalt. De tocht naar de canyon is een wandeling van een paar kilometer, waar we onderweg onze dagelijkse waterval kunnen consumeren.

En dan komt, in volgorde, het begin...

... midden...

... en eind van de canyon.

Zeshoekige basalt opnieuw, tegen het einde van de reis beloof ik het Wikipedia artikel te lezen en hier samen te vatten.
In tussentijd een kunstig foto-idee aan de voet van voorgaande waterval, met complimenten van papa.

Dan springen we in de auto. En even later vinden we ons terug in wat wel een maanlandschap lijkt.

Met kilometers lang nauwelijks tekenen van begroeiing.

Aan het eind van onze apollorit, stoppen we voor een koffie en sanitaire pauze.

Niet veel later verschijnt de eerste vegetatie weer, met prachtige kleurschakeringen als gevolg.

En dan zijn we plots weer in vulkanisch actief gebied. In Hverir borrelt kokend water naar de oppervlakte, samen met de karakteristieke zwavelgeur.

De perfecte plaats om ongemerkt een scheetje te laten, of mysterieus uit de mist op te doemen.

De laatste afdaling van de dag brengt ons in de vallei van Myvatn, onze volgende verblijfplaats.

Daar is het weer opnieuw mooi opgeklaard.

Net op tijd! Want ons hotel is hier naar rechts.

En daar is vanavond weer een en ander te zien!

Zoals de subtitel zegt: vandaag wat meer in de auto, we hebben 300 km te rijden tot Hengifoss Guesthouse. Aan IJslandse snelheden is dat zeker 4u, dus geen tijd te verliezen. De dag begint prachtig met zonnig weer aan de binnenzee rond Höfn. Tijd om nog een laatste blik te werpen op onze vriend de Vatnajokull. Even geen gletsjers meer in ons blikveld hierna.

Daarnaast ook nog snel wat van het goeie weer genieten want -- spoilers -- de rest van de dag wordt snel een stuk grijzer.
Bonuspunten voor wie het vogeltje vindt. Dubbele bonuspunten voor wie ook het paard vindt!

Dan weer op weg richting de fjorden in het oosten van IJsland. Maar eerst nog even wachten tot papa zijn foto getrokken heeft.

En nog een foto van één van de lokale vuurtorens, met een van de lokale bergen.

En de kustlijn onderweg is ook best wel ok hoor!

Even later slaat samen met het weer ook het landschap om. De kustlijn met kliffen of stranden wordt vervangen door kilometerslange fjorden. De ringweg volgt elk van die fjorden één na één.

Wat later verlaten we de kust en rijden we het binnenland in richting Lagarfljót, een van de grotere meren gevormd door het smeltwater van de Vatnajökull. Daar kunnen we op de valreep toch nog onze dagelijkse waterval aankruisen. De Hengifoss, de op twee na hoogste waterval (128 meter) van IJsland. Daarvoor moeten we wel eerst de bijhorende canyon volgen.

Onderweg ook de Litlanesfoss, omgeven door de inmiddels vertrouwde zeshoekige basaltformatie. Waarom zeshoekig, vraagt de lezer zich waarschijnlijk af. Ik ook, geen van de informatiebordjes onderweg is er al in geslaagd duidelijk uit te leggen hoe dat precies gebeurt.

Uiteindelijk dan de Hengifoss. Met wat klim -en klauterwerk kon je wel wat dichter geraken dan onderstaande foto. Maar daar zal je mij op het woord moeten geloven. Deze foto is het mooist.

Eten en slapen doen we in Hengifoss Guesthouse. Lekkere lasagne met lamsgehakt en zelfgebakken brood. De blog schrijven kon gezellig aan het haardvuur.

Goeiemorgen! Tijd voor een ijsdagje. De Vatnajökull, de grootste gletsjer van IJsland, is onze beste vriend vandaag. Al van aan het hotel is hij in zicht, dus let's go! Over een brug...

Langs een ex-brug (slachtoffer van een vulkaanuitbarsting)...

En na een fikse wandeling, waar we voor het eerst wat fleurige flora passeren...

... bereiken we de Skaftafelljökull. Dat is een van de zogenaamde outlet glaciers van de Vatnajökull. Aan zo'n outlet glacier zijn weinig koopjes te doen, wel veel kiekjes.

Deel 1 van de wandeling volbracht!

Deel 2 van de wandeling brengt ons via houten paadjes...

... en houten brugjes...

... naar een waterval omgeven door basaltformaties, de Svartifoss. Zong Clouseau daar niet iets over?

Na het eten de enige niet-gletsjergerelateerde activiteit: Hofskirkja, een schattig overgroeid kerkje.

Maar dan weer op gletsjerpad.
We passeren een gletsjermeer dat zo stil is, dat het bijna perfect spiegelt. Als bewijs de volgende foto's omgekeerd.

De laatste stop van de dag is Diamond Beach, waar de afgebroken ijsschotsen van het gletsjermeer naar de zee drijven. Sommige komen daar dan terecht op het zwarte strand.

En dan zit de dag er weer op. Eten doen we in Höfn, in de IJslandse variant van het Pakhuis: Pakkhús. Heel gezellig en ook heel lekker. Op het bord: lamsfilet, paardensteak en lokale langoustine.

Terug naar het hotel voor een verdiende nachtrust.

Druk programma vandaag! Geen tijd voor uitgebreid ontbijt: cornflakes op de slaapkamer it is.
Even voor negen vertrekken we, en onze hoop wordt bevestigd: ook in IJsland kan de zon schijnen.

Op weg naar de eerste (maar zeker niet de laatste) waterval van de dag, Seljalandsfoss. Hier kan je helemaal rond, met unieke foto's als resultaat.

En meteen op naar de volgende! Als Seljalandsfoss lang en smal was, dan is Skógafoss kort en breder. Nummer 2: check!

Van vallend water dan over naar bevroren water. Sólheimajökull, een van de grotere gletsjers van IJsland en goeie buur van de Eyjafjallajökull. Ondanks het jaar na jaar krimpen, nog steeds een gigantische ijsmassa. (Als je genoeg inzoomt, zie je op het ijs kleine stipjes mensen)

Vlak daarna een fikse wandeling. Over de lavavlakte naar Sólheimasandur, de site waar in 1973 een US Navy vliegtuig zonder brandstof viel en crashte. De terugweg doen we wel met de shuttle.

Met de zon nu op haar hoogtepunt stijgt het kwik zowaar tot ongeveer 15 graden. Op naar het strand dus. Zwarte stranden links en recht van schiereiland Dyrhólaey. Alsook een aantal andere adembenemende vistas.

Daarna langs een basaltformatie naar het dorpje Vik. Hiervan heb ik geen goeie foto's, hopelijk mama of papa wel.

Als laatste passeren we Fjaðrárgljúfur Canyon. Voor de liefhebber: deze is ook de locatie van de videoclip van Justin Biebers "I'll show you". Terecht, want het zijn prachtige beelden. Met op het einde? Een waterval!

Dan zit de dag er eindelijk op, we eten een burger in de bar van het hotel en gaan op tijd slapen.
Of toch niet?
.
.
.
.
.
.
.
Bonus shot:

Vandaag gaan we op weg naar de Golden Circle...

We beginnen met een fikse wandeling naar de Reykjaldalur hot spring (alleen om te kijken, badkledij waren we vergeten).

Een eerste test of hot wel hot is...

Toch wel!

Van warm water naar groen water: de Kerid krater.

Van dichtbij een stuk minder groen...

Het volgende natuurfenomeen: de geysers.
Hier foto's nemen of filmpjes maken vergt wel wat geduld. Eest wachten op een uitbarsting, vervolgens nog een paar keer om op het juiste moment op het knopje te drukken

Ook de Gullfoss waterval is indrukwekkend.

En op het einde van de dag nog een ontspannende activiteit: even uitblazen in Hrunalaug hot spring.

Diner wordt geserveerd in de auto: fish and chips van de lokale food truck. De beste van heel IJsland zegt Google maps.

Best wel lekker, zegt papa!

Vertrek rond 11 met de trein richting Zaventem, want om 14u gaan de wielen van Iceland Air vlucht FI555 de lucht in.
Voor het opstijgen slaan we wel snel nog wat hoognodige voorraden in.

In flight entertainment.

Top weer is het niet bij aankomst...

Maar na wat foto's van de auto zijn we op weg naar de eerste bezienswaardigheden!

"The bridge between continents": links Eurazië, rechts Noord Amerika.

En Gunnuver, een geothermische modderpoel, waar we niet de enige waren om wat foto's te gaan nemen. Allemaal zeer mooi, maar gelukkig zijn foto's nog steeds zonder geur.

Dan is het al bijna avond, onderweg naar Reykjavik passeren we nog langs de Blue Lagoon hot springs...

En dan checken we in in ons hotel.
Eten doen we al meteen op zijn IJslands.
Italiaans.

Slaapwel!